Senegal

Na een illegale grensoversteek bij Rosso – de grens ging pas over twee uur open en twee jongens met wie we reisden wisten een andere plek waar we een kano konden nemen voor de rivieroversteek. Deze bleek alleen lek te zijn toen we allemaal goed en wel erin zaten, maar gelukkig konden we overstappen naar een reservekano – moesten we alsnog wachten voordat we onze stempel bij het grenskantoor aan de overkant konden halen. Dit duurde uiteindelijk slechts 30 minuten en hadden dus toch nog winst behaald van 1,5 uur ;-) Een hele overwinning in Afrika. Onze eerste ervaring met de sept-plus. Een omgebouwde Peugeot uit het jaar kruik waar jarenlange sleutelactiviteiten aan plaats hebben gevonden en naast de chauffeur 7 mensen in kunnen plaatsnemen. Ik zeg kunnen, maar het is moeten wil de chauffeur vertrekken.

Onze eerste bestemming in Senegal: St. Louis. De eerste franse nederzetting in West-Afrika, met een enigszins pittoreske uitstraling – ondanks de vergane glorie wat we later nog veel vaker gaan tegenkomen. Met een rivier aan de ene kant en de zee aan de andere kant van de oude stad, krijgt het schiereiland dat met een mooie grote brug te bereiken is, een charmant karakter. We zitten deze reis voor het eerst in Sub-Sahara Afrika, de mensen, de cultuur en de gebruiken zijn weer helemaal anders. Iets waar je elke keer dat je een nieuw land binnenkomt weer aan moet wennen. Wat zijn hier de gebruiken, waar koop je je dagelijkse benodigdheden, waar zitten de leuke restaurantjes, hoeveel betaal je voor wat. De eerste dag wordt meestal gebruikt om deze vragen te beantwoorden en de omgeving te verkennen. We sliepen in een goed hotel; een luxe in vergelijking tot Mauritanië waar je gewend raakt aan het slapen in tenten. Dit was weer een echte kamer – met weliswaar twee eenpersoonsbedden – waardoor we weer een stukje privé eigendom tot onze beschikking hadden. Dit bleek helemaal fijn toen Iddo weer getroffen werd door een voedselvergiftiging. Het grote nadeel was alleen de badkamer op de gang…

Zoals ons nog veel vaker zou gebeuren, werden we tijdens onze wandeling vriendelijk aangesproken door een wat oudere man. Deze bleek een professionele zeevisser te zijn en in het vissersdorpje te wonen. Voor we het wisten, werden we heel St. Louis doorgeleid. Jammer genoeg hadden we onze camera niet bij ons, want dat had heel wat mooie plaatjes opgeleverd. Na twee uur hadden we het hele vissersdorp met pelikaan en al gezien en de geschiedenis gehoord, erg leuk! De meneer wilden we bedanken met een drankje en geld, maar liever wilde hij koffie, suiker en melk. Ook prima vonden wij. Bij de plaatselijke winkel bleek dit uiteindelijk een stuk duurder dan we hadden gedacht. Of dit nu was vanwege onze huidskleur of omdat luxeproducten nu eenmaal heel duur zijn, is een vraag die we onszelf nog heel vaak zullen blijven stellen. De man was in ieder geval heel blij met het vooruitzicht de komende weken een lekker bakje koffie te kunnen drinken.

Na St. Louis zijn we ons eerste park gaan opzoeken: een vogelpark waar veel verschillende soorten pelikanen en soms flamingo’s te spotten zijn. Tijdens de rit ernaartoe kwamen we erachter dat je er niet altijd van op aan kan dat de taxichauffeur de bestemming kent. Verschillende keren vroeg hij de weg aan voorbijgangers toen we uiteindelijk ergens in de middle of nowhere onze bestemming hadden bereikt. Alleen het leek in de verste verte niet op hoe onze bestemming eruit had moeten zien. En dat was niet te wijten aan onze teleurstelling. Er was niks, het park stond niet aangegeven noch het logement zoals in de lonely planet omschreven stond. Na wat uitzoekwerk kwamen we erachter dat we aan de andere kant van het water moesten zijn. We waren dus naar de verkeerde plek gebracht. Logisch dat je vervolgens naar de juiste plek wordt gebracht toch? Tja, het is maar vanuit welk standpunt je het bekijkt. Ons standpunt: we hebben voor vertrek 4 keer onze plek van bestemming genoemd en gevraagd of hij wist waar het was. Prijs is afgesproken en we komen aan op een andere plek. Niet volgens afspraak en dus verwachten wij dat we naar de juiste plek worden gebracht. Geschatte standpunt taxichauffeur: voor die prijs vraag ik onderweg aan wat mensen waar die plek is waar ze naartoe willen. De mensen onderweg geven aan dat het meer naar het zuiden is, dus ik blijf gewoon rechtdoor gaan. Ok, we zijn er. Nee, het moet hier echt zijn. Wat willen deze mensen nou? Het moet toch ergens hier zijn?? Ergens anders naartoe? Ja, maar dat gaat meer geld kosten. Uiteindelijk hadden wij het zo gehad met deze jongen - die alleen de lokale taal sprak wat de communicatie alleen maar nog meer bemoeilijkte -, dat we hem alleen wat geld hebben gegeven voor de benzine. Vervolgens stonden we daar in de the middle of nowhere zonder een taxi in velden of wegen te bekennen, maar we waren zo geïrriteerd door die taxichauffeur dat we hem niet nog meer geld wilde geven om naar de juiste plek toe te gaan. Dan maar lekker met onze koppigheid alleen achterblijven.

Natuurlijk hebben we de plek van bestemming uiteindelijk bereikt. Hoe? ;-) Na 10 minuten lopen kwamen we een andere taxi tegen en hebben we ons voor veel te veel geld naar het park laten brengen. Een mooi logeeradres: ontzettend groot terrein aan de rivier met kleine huisjes, tenten, toilet- en doucheblokken en plekken om je tent op te zetten. Onze tent hebben we nog even in de hoes gelaten. Wat een relaxte plek was dat: 11.00 uur opstaan, lekker ontbijtje met omelet, met de kajak de rivier oversteken om terecht te komen in een paradijselijk verlaten strand, heerlijk diner en slapen. Wat doe je zoal de hele dag vraag je je misschien af… We zijn veel bezig met het regelen van de simpelste dingen die je normaal gesproken allemaal tussendoor doet. Waar kunnen we ontbijten, lunchen en dineren? Dit houd je zeker een paar uur per dag bezig, en zeker mij!!! Vaak schiet een van drie er bij in omdat je onderweg bent, op een plek zit waar je niet precies weet waar je wat (lekkers) kan halen, je genoegen neemt met een rol koekjes omdat je te moe bent om de deur uit te gaan, je geen zin hebt om op straat te eten terwijl iedereen je aankijkt en je je realiseert dat zij geen eten hebben, je geen zin hebt in onderhandelingen, etc. Toch worden we ook hier steeds beter in: we weten inmiddels hoe de restaurantjes er van buiten uitzien (bij gebrek aan aanduidingen), we zijn handig geworden in het kopen van eten op straat of bij de vele ‘busstations’ waar tientallen kinderen hun waar proberen te verkopen. Het blijft desondanks niet het land van haute cuisine, maar al doende leert men en we zijn daarnaast ook regelmatig in westerse eetgelegenheden te vinden.

Dakar is een grote aangename stad. Veel mensen vinden het niet prettig omdat je veel lastig gevallen zou worden. In die zin dat verkopers zich aan je vastklampen en dat 10 minuten blijven doen. Wij hebben daar gelukkig geen last van gehad. Blik op niet geïnteresseerd en lopen alsof je er al jaren loopt doet wonderen. Hoogtepunt was een bezoek aan de nachtclub ‘just for you’ waar elke avond live muziek te vinden is. Geen lokale geluiden, maar een goede reggae band waar het publiek zichtbaar van genoot. Daarnaast was een bezoek aan ‘Ile de Goree’ ook zeer de moeite waard. Het eiland ligt op een half uur varen van Dakar en staat bekend om de rol die het tijdens de slavenhandel heeft gespeeld. Dit komt op het eiland dan ook veel tot uitdrukking door de monumenten en de schilderijen die deze periode symboliseren. Het is mooi pittoresk en je kan er in een dag overheen kan lopen. Toeristen zijn hier welbekend en je wordt dan ook veel ‘gelokt’ om spullen te kopen: ‘no, just to look’. Maar als je alleen gaat om ‘just to look’, dan voel je je toch verplicht om ook ‘to buy’ te doen. Zo ontkwamen we niet aan een vrouw die ons op de boot al aansprak en aan het einde van de conversatie erop aandrong dat we haar winkel kwamen bewonderen. Toen we haar dan ook weer op het eiland tegenkwamen, konden we er niet omheen en hebben we een mooie ketting gekocht. s ‘Avonds samen met Madelaine uit Zweden naar een salsa restaurant geweest.

Ook hebben we in Dakar het West-Afrika kantoor van Save the Children bezocht. Niet gepland, maar via een combinatie van externe factoren toch terechtgekomen. Erg leuk om nu in het echt te zien wat je in Nederland alleen van een afstand kan waarnemen. We hebben met een van de projectleiders een buurtvergadering bezocht waar het onderwijs onder meisjes gestimuleerd werd. We begrepen er helaas niet veel van daar de toespraken in het Frans en de lokale taal waren, maar de gewaagde toneelstukjes die door de meisjes werden opgevoerd zeiden genoeg. Zij willen heel graag naar school!

Saly en Palmarin, ten zuiden van Dakar. Saly, een geafrikaniseerde Benidorm. Palmarin, een paradijsje waar we tientallen flamingo’s hebben gezien. Fantastisch om die beesten in de vrije natuur mee te maken. Een ontzettend mooi gebied waar we lekker op het strand hebben gekampeerd, fijn hoor Just die tent!