Thailand

Thailand
Thailand (officiële naam: Ratcha Anachak Thai = 'land van de vrije mensen') is een koninkrijk in Zuidoost Azië. Haar koning is Bhumibol die al bijna 64 jaar op de troon zit (langst regerende monarchie ter wereld) en door veel Thai wordt vereerd als een halfgod. Door heel Thailand hangen foto’s van de koning. Twee keer per dag wordt het volkslied, ter ere van de koning, ten gehore gebracht op het station, op scholen en in andere publieke gebouwen. Ook voor de start van elke film in de bioscoop wordt er een kort filmpje getoond over de koning, ondersteund door melancholische muziek. Hierbij is iedereen verplicht om te gaan staan.
Voor velen staat Thailand bekend om haar sekstoerisme; het land waar vieze oude mannetjes naartoe gaan om de liefde te bedrijven met mooie jonge meisjes. Maar deze mannetjes staan niet alleen. Jaarlijks brengen duizenden toeristen een bezoek aan Thailand vanwege haar tropische klimaat, prachtige eilanden, ongerepte natuur, overheerlijke keuken en het enorme aanbod aan (goedkope) shopparadijzen. Momenteel staat Thailand echter slecht in het nieuws vanwege de schijnbaar permanente chaos. Roodhemden tegen geelhemden, voorstanders van Thaksin Shinawatra, de premier die in 2006 door het leger werd afgezet, tegen de fanatieke tegenstanders. Naast het af en toe langskomen van een optocht roodhemden hebben wij weinig gemerkt van deze chaos. En hopelijk heeft deze chaos niet al te veel nadelige gevolgen (op het toerisme). Helaas las ik echter gister (11 april 2010) dat de bloedige rellen in Bangkok al aan zeker 21 mensen het leven hebben gekost en bijna negenhonderd mensen gewond zijn geraakt. Daarnaast loopt de Thaise economie al schade op als gevolg van de onlusten; diverse landen hebben inmiddels een negatief reisadvies gegeven.

Maar wat doen we eigenlijk in Thailand?

Na 10 maanden Afrika besloten we dat het tijd was geworden voor een nieuwe omgeving, omdat:
Armoede na zoveel tijd slopend is;
Uitzichtloosheid nog slopender is;
We ons (en met name ik=yael) zwaar ad mensen gingen ergeren
Het eten ons steeds meer ging tegenstaan
Veel van hetzelfde zijn uitdaging verliest

We kregen langzaamaan dus steeds meer behoefte aan nieuwe culturen, gebruiken, omgeving en indrukken, en besloten de stap naar een ander continent te wagen. Des te meer omdat onze reislust en geld nog niet uitgeput waren. Dit betekent overigens niet dat we uitgekeken zijn op Afrika. Integendeel, we missen het nu al en willen op een dag zeker terug naar ons geliefde continent.

Maar goed, nu dan Thailand. Stel je voor, de beste Koninginnedag uit je leven. Een mooie zonnige dag, allemaal vrolijke mensen, overal lekker eten & drinken, kraampjes met mooie spulletjes en soms met onwijze rotzooi, vermaak voor groot en klein, en dit alles tot in de vroege uurtjes, kortom een en al gezelligheid. Voila, Thailand. We waren hier weliswaar al eerder geweest en wisten wat we konden verwachten, maar na het schrille contrast met 10 maanden Afrika: WAUW, wat een feest!!!!

De vluchten (Nairobi-Cairo-Bangkok) verliepen allemaal zeer relaxed. Een hotelverblijf op kosten van Egypt Air tussendoor ook niet verkeerd, en ook nog een nette landing in Bangkok (afkorting van Bang Makok = Olijfdorp). Het waren de centjes meer dan waard. Wat een zooi toeristen op dat vliegveld, met name erg veel uit Oost Europa. Die herken je direct, oa aan de smaakvolle kledingstijl. Maar mocht je twijfelen, draai je oor in de juiste richting en de verfijnde taalklank komt je tegemoet. Bangkok kom je in zonder gedoe, met gratis visum en een supersnelle afhandeling. Vandaar pak je de express bus naar Hua Lampong (treinstation) en na 5 minuten lopen ben je bij je hotel. Wij kwamen op aanbeveling in een hele leuke backpackers terecht, vlakbij China Town en diverse ov mogelijkheden. Dit laatste is zeer handig, niet te zeggen noodzakelijk daar BKK waanzinnig groot is (7,7 miljoen inwoners) en je bekaf bent als je je alleen met de benenwagen verplaatst. Wat hebben we zoal gedaan in BKK. Eten, maar ook China town, eten, maar ook film, eten, maar ook shoppen, eten, maar ook tempel, eten, maar ook boottocht, eten, maar ook film, eten, maar ook shoppen…..en zo is de cirkel wel rond. Wat eet je daar zoal vraag je je misschien af. Viskoekjes, kipsate, visballetjes, nou ja vrijwel alles ondefinieerbaars en op een stokje, noedelsoep, pad thai, vaenw in oestersaus, tom kha khai, tom yam, sushi, dim sum, verse mandarijnensap mmmmm en dit is alleen op straat. In de oneindige wereld van shopping malls heb je foodcourts (7=heaven) met minstens 80 verschillende keukens. Ik zal hier maar verder niet op ingaan (wil wel, maar zal niet).

Een eilandje leek ons fijn. We belandden dit keer op Ko Chang, niet al te ver van BKK in de Golf van Thailand. Ticket geboekt bij een bureautje op het station, word je aldaar de volgende dag netjes gecollecteerd met een hele zooi andere toeristen. Grappig zoveel toeristen om je heen, zijn uiteindelijk de mensen met wie je je het meest identificeert. Klein, groot, blond, bruin, dik, dun met allemaal verschillende kledingstijlen. Erg leuk weer om naar te kijken en natuurlijk zo nu en dan af te luisteren. Pech met de bus (ja, kan ook in Thailand gebeuren), geen probleem, vervangend vervoer binnen 10 minuten. Met de boot uurtje varen en zie hier, volgend paradijs. De taxi’s waren propvol, daar hadden wij geen zin in. Een brommertje huren kost hier geen drol, dus waarom niet gelijk nu? Omdat 45 minuten rijden met al je bagage heuvel op, heuvel af, speldbochten door niet een groot genoegen is, maar swoit we hadden er lol in. Een ware dumb en dumber scene. Kwamen toch maar mooi bij het beste prijs/kwaliteit hotel uit, exact wat we wilden. Geen idyllische shit, maar lekker veel comfort. Nette twee persoonskamer met een heeeeeeeeeerlijk bed, zwembadje voor de deur, koelkast, fijne badkamer en schoon, zo schoon. Oh ja en tv met 2 movie channels EN een balkon!!!!!!!! Restaurantjes overal, 7/11’s en WINKELTJES met heel veel leuke rotzooi. Heb een nieuwe rugzak gekocht (mooie deuter namaak), die van mij kon echt niet meer. Inmiddels alweer stuk gebeten door een stelletje eekhoorns (AAAAAAAHH rotbeesten!). Met een mooi staaltje werk van mijn kant, heb ik dit zowaar prachtig dichtgenaaid. Nooit geweten dat ik het in me had, maar ben er erg trots op. Ook op het eiland besloeg eten, eten, eten een groot deel van onze tijd, maar hebben daarnaast ook veel op de brommer gezeten. Mobiliteit kent geen tijd en konden dan ook de hele dag over het eiland scheuren. Het noorden, het zuiden en alles ertussenin. Na 5 dagen weer terug richting BKK, want Thijs (mijn broer(tje)) kwam eraan!!! Na één sms uitwisseling in Oeganda was het geregeld. Afrika onder geen beding, maar Azië heel ander verhaal.

Eerste dagen in BKK rondgekeken, nu meer tempel, paleis en China Town, maar nog steeds veel eten, eten, eten (zit in de familie). Ook een shopskie hier en daar en de film kon zeker niet achterblijven. Helemaal niet nu Alice in Wonderland was uitgekomen, een film waar ik lange tijd naar uitkeek. Alleen werd deze in 3D vertoond, daar hadden we geen zin in omdat het beeld dan zo wordt vervormd. Op naar andere bioscoop, in elke shopping mall zit een bios. Deze werd ook alleen in 3D vertoond, GRHGH!!! Kans was dus groot dat ze allemaal alleen in 3D werden vertoond. Goed, we waagden het erop. Maar toen gebeurde het en dan houd ik weer zoveel van Azië. Het beeld was prachtig, niks vervormd maar superscherp waardoor je gewoon niet letterlijker in de film kan zitten. En die film, als een kind zo blij word je ervan. Overtreft elke verwachting en je kan de wereld erna weer helemaal aan.
Moet iedereen gaan zien!
Thijs, gefascineerd door de nacht, vertelde ons ’s ochtends aan het ontbijt over het nachtleven van BKK. De nacht: eenzelfde huls, andere inhoud. Er liggen bijvoorbeeld veel mensen op straat te slapen, maar ogen niet als zwervers (wel werk, geen geld voor onderdak of wonen te ver weg van werk?). Rijen met vermaakmeisjes op rieten matjes waar je op mag zitten voor een alcoholische versnapering en een kletspraatje. En de talloze eettentjes waar je heerlijk kan eten en kan socializen met de andere nachtbrakers.
Een eiland leek ons weer fijn. Dit keer wilden we gedrieën naar Ko Samui, Ko Pha-Ngan en Ko Tao. De reis bleek alleen een stuk langer en duurder te zijn en kozen om die reden weer voor Ko Chang. Dit was immers zo goed bevallen en bleek ook een stuk minder druk en volgebouwd. Tijdens de busreis kwam Thijs een bekende uit Nederland tegen, hoe bizar. We zouden haar wellicht later treffen op het eilandje Ko Mak, waar ze jaarlijks een paar maanden woont en als duikinstructeur werkt. Dit keer verbleven we op een rustiger strand, veel lokaler, en hadden een supermooi idyllisch bungalowverblijf, aan de zee! Toen we hierin wilden, zagen we dat de buren een infinity pool hadden en daar mochten wij gebruik van maken. Tja, who needs the sea when you can have endless pool???

Jammer genoeg begon Iddo het steeds kouder te krijgen te midden van alle hitte. Zijn paar dagen durende koorts steeg gestaag en bleef dus maar lekker onder de wol. Thijs en ik op de brommer het eilandje rond, nieuwe ronden nieuwe stranden, gezellig praatje met de Nederlandse massagesaloneigenaar (lekkere physical with pain of tantra full body massage mmmm). Die avond kregen we toch iets meer zorgen, de koorts was inmiddels naar 39,6 gestegen. Niet al te best. Vreemde opeenvolging van klachten, in Oeganda grote bulten en opgezwollen gezicht, ik in Thailand vrijwel hetzelfde, bulten nog groter en opgezwollen lip, best sexy. We zouden de volgende dag naar Ko Mak gaan, maar aangezien daar geen medische voorziening was, leek ons dat niet zo verstandig. Tijd voor een consult met dokter Lotte. Advies: voor de zekerheid even langs bij het plaatselijke ziekenhuis. Dit ziekenhuis is 24 uur per dag open en we gaan gelijk, dan zouden we misschien nog de boot kunnen halen. Zodra het licht was, op de brommer gesprongen voor het ziekenhuis een paar stranden verderop. Helaas, we kwamen niet verder dan het eerste strand, want gingen vreemd genoeg op ons bek. Blijkbaar iets glads op de weg, in de bocht voelden we ons langzaam onderuit glijden en zag ik Iddo’s mooie gezichtje over het asfalt schrapen. Niet heel fijn, ik grote schrik, Iddo direct angst voor permanente gezichtsverminking. Brommer aan de kant, taxi gewenkt en nu maar uitleggen dat we eigenlijk (ook) voor iets anders komen dan de toetakeling van zojuist. In het ziekenhuis kregen we een 5* behandeling, je krijgt weliswaar ook een 5* rekening maar a la je wordt dan ook uitstekend verzorgd. Iddo zat onder de schaafwonden, verder gelukkig niks ernstigs. En ik had op het eerste gezicht amper wat (voelde me wel heel zielig, maar alle aandacht ging naar Iddo uit), maar bouwde later een ei van een bult op, die er nu nog steeds zit!!! Erna ons bloed en urine laten afnemen, waarvan we 45 minuten later de uitslag kregen. In onze amber en donkergeel kleurige pis niks ernstigs. In ons bloed verhoogde rode (of witte?) bloedcellen wat kon duiden op parasiet of wat al niet. Iddo kreeg penicilline en Yael kreeg niks. Pas wanneer er koorts zou optreden. De dagen erna als een stelletje labilios rond de hut gehangen, Iddo van de pijn en ik van de schrik. Thijs bracht zich niet van de wijs en ging zijn padi de komende 4 dagen halen. Na drie dagen van herstel, voelde Iddo zich alweer een stuk beter en zijn we alsnog met z’n tweeën naar Ko Mak gegaan. Waren de hut zo zat, moesten weg en Thijkio was nog aan het duikio en vermaakte zich prima met alle eilanders. Op Ko Mak werden we goed opgevangen door bekende van Thijs en heb ik lekker gesnorkeld. De gewonde kon helaas niet mee, zoveel zout was niet goed voor zijn wonden. Hadden een supermooie hut, met grote badkamer waar ik de zieke goed kon wassen en verzorgen, wat een ervaringen toch allemaal weer! Inmiddels is iedereen weer helemaal gezond. Daarna nog wat Ko Chang en wat BKK (supergaaf modern art museum) en toen was het familiebezoek alweer voorbij.
Op naar Maleisië, Thailand, het was hier fantastisch!